تولدت

(دوهفته ی پیش)... از روز قبل تولدت،تا همین الان،مست تر از همیشه و متاسفانه هشیار تر از همیشه.... شاید راه دیگه ای نبود.واسه ی افسار زدن به این احساسات و تصمیم های اشتباهی که میگیره،برای اینکه یه وقت بهت پیام ندم و تولدتو تبریک بگم،برای به هم نریختنآرامشت،برای فراموشی،برای صبوری،برای تو.... دوساله که تولدت کنارم نیست،دیگه آلارام نمیذارم واسه ی ۱۲ شب،دیگه از چندروز قبل شروع نمیکنم به نوشتن تا یه دلنوشته درخور تو برای تولدت بفرستم. ترشحات یک ساج بیمار!...